şəşəə

is. <ər.> klas. tənt.

1. Parlaqlıq, parlama, parıltı. Şəmi-rüxün surəti qarşıma gəlmişdir; Şəşəəsindən bənə şölə düşər, yanaram. Nəs..

2. məc. Dəbdəbə, təmtəraq; zahiri bəzək, zinət, parlaqlıq.